We drinken een biertje en het leven is mooi. 

Het is 05.30 uur, de wekker klinkt luid en mijn slaap wordt daadkrachtig onderbroken. Als ik naast mijn bed sta voel ik de verwachtingsvolle spanning van de dag. Het schapenscheerseizoen is aangebroken en vandaag komt Lois met zijn team naar de cattle station waar ik op dat moment werk als roustabout (manusje van alles). Deze farm is weids en groot, kilometerslange ruige velden, heuvels, ravijnen, grasvelden, droogte alles is aanwezig in de outback. De oorverdovende stilte en daarbinnen de kakofonie aan geluid is als een oorstrelende symfonie.  

In de Outback

Het leven in de outback en op deze farm is heerlijk. De mensen die hier wonen zijn op hun manier gelukkig en tevreden en dat stralen ze ook uit. De werkdagen in deze periode zijn lang, dagen van 06.00 tot 23.00 uur zijn eerder standaard dan uitzondering. 

Schapenscheren

Er is een blijdschap in mij omdat, zoals gezegd, het team van Lois komt om de schapen te scheren. Schapenscheren is intens en zwaar werk en vraagt om vakmanschap en vooral ook teamwork. De samenhorigheid in het team van Lois is fenomenaal. Wat het team van Lois anders maakt, is voor mijn gevoel een rauwe eerlijkheid die vanzelfsprekend lijkt te zijn. Een wederzijds respect. Geen gedoe, gewoon zeggen waar het op staat. Ben je het niet met elkaar eens dan spreek je het uit of schreeuw je het uit. 

In de houten schuur met de rode deuren staan 3 scheerstations, een wol sorteertafel, en een inpakunit. De kleine deuren naar de weide met de schapen wachten om geopend te worden, het is allemaal gereed, iedereen op de juiste plek. 

Het scheren van de schapen gaat lang niet altijd vlekkeloos. Er gebeuren zoveel verschillende dingen: een schaap ontsnapt, een mes schiet uit, er loopt een hond in de weg, een ‘farmhand’ is niet snel genoeg met wol wegruimen, de vloer is vuil waardoor de wol vuil en daardoor minder waard wordt en de schapen worden niet snel genoeg aangevoerd. 

Vloeken en schreeuwen

Ja dan wordt er weleens gevloekt en geschreeuwd, alles ten goede van de flow van het team. De sfeer is fantastisch, iedereen werkt hard en is trots op zijn of haar werk. Ook al hebben de scheerders een belangrijke status, er wordt niemand over het hoofd gezien en iedereen is zich ervan bewust dat iedere rol even belangrijk is. 

Aan het einde van de dag, kleurt de hemel vuurrood met een paarse gloed. door de ondergaande zon. Hier en daar op de uitgestrekte vlakte het silhouet van een boom, van de kenmerkende watertanks en windmolens. We zitten moe, stoffig, vettig van de schapenwol en bezweet bij het kampvuur. We drinken een biertje en het leven is mooi. 

Schapen drijven in de bush

Dromerig denk ik terug aan onze week voorafgaande aan het scheren van de schapen. In de outback halen we de schapen op. De paarden worden gezadeld, de swag (slaapzak met een dakje als muskietennet) wordt ingepakt en voldoende voedsel mee voor een week. Daar gaan we in galop, de haren wapperend in de wind over de uitgestrekte velden, dagenlang op zoek naar de schapen. De geur en klank van de outback is uniek, het reflecteert het leven in de rode aarde. De variatie in steen en grassoorten is subliem, het is een ongekende ervaring die ik al maanden meemaak. De connectie met de outback voelt echt, alsof ik hier mijn hele leven zou kunnen wonen. 

Na dagen zien we de kudde, duizenden schapen die naar de schuur gedreven moeten worden. Nu komt het erop aan, we moeten strategisch bepalen hoe we ze opdrijven. Een foutje zoals een schaap dat door de linie heen breekt en de hele kudde kan de verkeerde kant op rennen. Dat kunnen we ons niet veroorloven want we moeten op tijd terug zijn voordat het schapenscheerteam arriveert.

Concentratie

Het vraagt nauwkeurige coördinatie en volledige concentratie van ons. Dit is het moment. We vormen met z’n vieren de linie in de achterhoede. De honden worden zorgvuldig geïnstrueerd en doen hun werk uitmuntend, zie ze heen en weer rennen met volledige focus in hun opdracht. We komen steeds dichterbij, we zien en voelen dat de schapen alert worden. Ze lijken te weten dat er iets gebeurt. 

Gelukt! Ze gaan massaal de goede kant op. We hebben nog drie dagen om terug te keren naar de farm. Drie spannende dagen en nachten hier in de outback. Slangen, schorpioenen en nog veel meer wat de weg kan versperren en het tij doen keren. En dan zijn we weer terug bij de farm. Het team van Lois is al gearriveerd.  

Jij haalt het beste in mij naar boven

05.30 uur, de wekker doorbreekt mijn slaap. Ik spring uit bed en ben vol verwachting voor deze dag. Buiten klimt de zon omhoog en Lois zijn team staat bij de schapen. Hardop eren en danken zij de schapen voor hun wol en voor het werk wat ze brengen. 

Ze nodigen mij uit in hun cirkel. Het hele team kijkt elkaar aan en een voor een zeggen ze: ‘dank je wel dat ik met jou mag werken, jij haalt het beste in mij naar boven en ik zal dat op deze dag inzetten’. Dit ritueel doen ze iedere dag om daarna vloeiend over te gaan in het rauwe en ruwe gedrag en taalgebruik. Dit maakt het team van Lois bijzonder voor mij.