Als klein meisje droomde ik al over andere volkeren en over één volk in het bijzonder. Heel helder waren mijn dromen over de prairie ver weg, het goudgele zand met de wiegende grashalmen en de hoge heuvels. Prachtige mensen met andere kleding. Oude mannen en vrouwen met doorgroefde gezichten, heel wijze ogen, een glanzende zwarte vlecht, majestueuze veertooien en een witte tijger langszij. In mijn dromen vroeg ik altijd of ik mee mocht doen. Mee mocht dansen, en ook mee stil mogen zijn om te luisteren en kijken bij het knisperende kampvuur. Ja natuurlijk was altijd het antwoord.  

Dan op een dag ben ik in Canada op een kleine lokale markt. De meest mooie dingen liggen hier op houten tafels uitgestald. Drums die prachtig beschilderd zijn, veel turquoise sieraden en nog veel meer wat ik allemaal prachtig vind. De zachtheid en natuurlijke uitstraling van deze mensen boeien mij enorm. Alsof ik het herken maar toch ook weer niet. Ik ga in het gras zitten om gewoon dichtbij te zijn en te luisteren. Luisteren naar klanken van de drum, de geuren van hout en gras. Het valt mij op dat er maar heel weinig mensen zijn op deze markt. Iedereen zit vredig achter zijn of haar kraam zit en maakt nieuwe dingen. Tegelijkertijd denk ik aan een drum die ik heb gezien die echt heel mooi is. Maar mijn praktische backpackers geest vertelt mij dat het zo niet handig is om rond te reizen met een drum. 

Later loop ik nog eens langs de kramen. Genietend van deze exotische mensen, met hun prachtige lange zwarte haar, veelkleurige rokken en de meest betoverende gezichten. Het is ook heel stil en dan spreekt een vrouw mij aan en zegt: ‘welke drum heb je op het oog’. Ik meteen, ‘ja die’! 

Met een lieve glimlach zegt ze ‘Nee hoor die past op dit moment niet bij je, jij hebt een diepe klank drum nodig met de spirit van een oude witte tijger. Een spirit die in een nieuw te maken drum wordt opgezogen en je de kracht van de witte tijger zal meegeven en leren. Die ga ik voor je maken en als het tijd is zullen we elkaar weer vinden en zal de overdracht van spirit plaatsvinden’. Na wat lijkt op een eindeloze stilte van verbazing en ongeloof zeg ik dan maar: ‘Ok waar kan ik je vinden of zullen we dan ergens afspreken.’. Ze kijkt me aan en zegt: ‘Grote spirit leeft al bij jou maar je luistert niet’. 

Nu is dit niet de eerste keer dat ik dit hoor. Ooit in een opleiding hadden we het onderdeel contact maken met je gidsen. Vol verwondering ervaarde ik het verschijnen van de ene na de andere gids, met verschillende input en allemaal even hartverwarmend. Net als in mijn dromen. Een van mijn belangrijkste gidsen vertelde mij dat hij Adriaan heette. Dat vond ik toen zo stom en ik dacht echt dat hij mij in de maling nam. Net zoals in mijn dromen zag hij eruit als het meest wijze wezen. De man met een prachtige hoofdtooi, vriendelijk gezicht, een vredespijp en een witte tijger aan zijn zijde. Maar zo iemand kan toch geen Adriaan heten vertelde mijn verwarde geest mij, dat moet toch veel exotischer zijn. Daar wil ik niet naar luisteren. Zo gezegd zo gedaan, lange tijd niet naar geluisterd. 

Totdat ik voor deze prachtige uitheemse vrouw sta die mij zegt: ‘grote spirit leeft al bij jou maar je luistert niet’. Ze zegt het zonder oordeel en heel simpel. Ik voel dat ze gelijk heeft. Er komen tranen en tegelijkertijd is er ontspanning. Het lijkt wel of er een betovering plaatsvindt zo gefascineerd ben ik door haar, haar uitstraling en haar woorden. 

Geen adres uitwisselen of tijd en plaats afspreken. Dat is wel bijzonder, dan blijf ik gewoon hier in deze plaats, de markt is tenslotte iedere week. Zo angstig in eens om deze bijzondere afspraak te missen, dus ik besluit hier te blijven dan moet het goed komen. De week erna ga ik weer naar de markt om ze op te zoeken. Ze zijn er niet en de weken daarna ook niet. Een diep verdriet welt in mij op, een gevoel wat ik niet kan negeren. Het doet pijn, ik voel mij op een bijzondere manier in de steek gelaten. 

Het raakt naar de achtergrond en ik reis nog maanden met veel plezier door Canada. Op een dag voel ik mij onverklaarbaar aangetrokken tot een bezoek aan de grootste shopping mall aldaar. Normaal gesproken zou ik daar niet eens verder over nadenken, veel te groot veel te veel mensen. ‘Je luistert niet’ hoor ik. 

De shopping mall is echt mega groot, heel veel verdiepingen oneindig veel winkels. Totaal overweldigend. Ik wil hier niet zijn, en terwijl ik een beetje rond sjok voel ik weer een diep intens verdriet. Kan de tranen niet tegenhouden en raak zelfs een beetje in paniek. Hoe kan ik hier weg, wat een stomme, foute beslissing om hier te komen.

Daar staat ze! De exotische vrouw met de Drum die ze voor mij gemaakt heeft. Zij nodigt mij uit mee te komen naar haar volk. Daar te leven en te wonen met spirits die ik al ken.

Spirit van de witte tijger heeft zich laten horen.

---